نوترینت(Nutrient)چیست؟
نوترینت ماده ای است که به منظور تغذیه، رشد و تولید ارگانیسم ها به کار می رود. نوترینت یک محیط کشت میکروبی می باشد که برای رشد باکتری هایی که مشکل پسند نیستند، به کار می رود.
چگونه نوترینت ها پس از تصفیه فاضلاب وارد آبراهه ها می شوند؟
فاضلاب، شامل نوترینت های ارگانیک و غیر ارگانیک و مواد جامد معلق است. برخی مواقع مقدار تخلیه فاضلاب به آب های سطحی و آب های زیرزمینی از نظر حجم زیاد نیست. در نتیجه میزان بار آلودگی آن خطری ایجاد نمی کند. در شرایطی دیگر مقدار فاضلابی که وارد می شود، از نظر حجم بالا است. همچنین فاضلاب به همراه نوترینت های اضافی به داخل این آب ها ریخته می شوند. آلودگی ناشی از آن مورد توجه قرار می گیرد.
انواع توده های نوترینت
انواع نوترینت که وجود آن ها برای تصفیه فاضلاب صنعتی و شهری نگران کننده است، عبارتست از:
آمونیاک، نیتریت، نیترات و فسفات.
اثر نوترینت ها به صورت طولانی مدت است. وجود این ذرات بر تصفیه فاضلاب موثر می باشد. مقدار نوترینت باید در حد تعادل باشد. زیرا این ماده برای فاضلاب تصفیه شده و برای حفظ محیط زیست دارای اهمیت می باشد.
وجود مقدار زیاد نوترینت
ماکرونوترینت ها، که شامل نیتروژن و فسفر می شوند، برای سلامت بیولوژیکی موجودات زنده ضروری هستند. در اغلب موارد میزان نوترینت ها به عنوان مواد تشکیل دهنده در فاضلاب، مناسب نیستند. برخی مواقع نوترینت های اضافی در طول تصفیه حذف نمی شوند. این امر به ساختار پساب حاصل از تصفیه فاضلاب آسیب می زند.
وجود مقدار کم نوترینت
مقدار کمتر از حد مجاز نوترینت ها، کیفیت فاضلاب ناشی از تصفیه بیولوژیکی را کاهش می دهد. این امر موجب تکثیر موجودات مزاحم می شود. مقدار کم نوترینت ها سبب ایجاد کیفیت نامناسب فاضلاب صنعتی نیز می گردد. در این صورت نوترینت ها باید به فاضلاب اضافه شوند. به موجب آن پس از تصفیه بیولوژیکی مقدار نوترینت در حد مناسب باقی می ماند. (بیشتر بدانید: روش بیولوژیکی تصفیه پساب و تصفیه فاضلاب)
یوتریفیکاسیون(Eutrophication) چیست؟
از طریق یوتریفیکاسیون، محیط های آبی، به وسیله مواد آلی و نوترینت ها، به ویژه نیتروژن و فسفر به تدریج غنی می شود. این امر منجر به رشد بیش از حد برخی از موجودات زنده می گردد. سرعت انجام این عمل بالاست. مواد مغذی به صورت طیف گسترده ای از آلاینده ها به ساختار سیال اضافه می شود. از جمله این آلاینده ها فاضلاب تصفیه نشده یا نیمه تصفیه شده، فاضلاب صنعتی و کود حاصل از فعالیت های کشاورزی می باشد. آلودگی به وسیله مواد مغذی، نوعی آلودگی آب محسوب می شود. این امر یکی از دلایل اصلی یوتریفیکاسیون آبهای سطحی است. در آن مواد مغذی اضافی، معمولاً نیتروژن یا فسفر، رشد جلبک‌ها و گیاهان آبزی را تحریک می‌کنند.
این پدیده معمولا در آبهای راکد به وجود می آید. عوامل اصلی که پدیده یوتریفیکاسیون را ایجاد می کند، نور خورشید، گازکربنیک، نیتروژن و فسفر است. نبود هر یک از این عوامل، سبب محدود شدن این پدیده می گردد.
به طور معمول برای انجام سریع یوتریفیکاسیون، میزان فسفر باید ۱ تا ۰.۰۱ میلی گرم در لیتر باشد. میزان فسفر در پساب خارج شده حاصل از تصفیه خانه های فاضلاب شامل ۱۰.۵ میلی گرم در لیتر می باشد.
نیتروژن حاصل از فاضلاب ها با تخلیه فاضلاب به آب های سطحی وارد می شود. علل اصلی آلوده شدن آب به نیتروژن، ورود فاضلاب های کشاورزی، صنعتی و شهری می باشند. یوتریفیکاسیون بر اثر افزایش مواد مغذی مانند نوترینت ها ایجاد می شود. این امر به موجب فعالیت های انسانی، تخلیه فاضلاب صنعتی، رواناب های سطحی، فاضلاب کشاورزی و فاضلاب خانگی پدید می آید.
