صنايع لبني يكي از صنايع عمده مصرف كننده آب و بالطبع توليد كننده فاضلاب هستند. بنابراين تصفيه و استفاده مجدد از فاضلاب صنایع لبنی يكي از اولويت هاي زيست محيطي است.

در حال حاضر، قوانين سخت گيرانه زيست محيطي و هم چنين افزايش هزينه هاي تأمين آب و تصفيه فاضلاب، عزم و انگيزه مديران را جهت بهبود فرايند تصفيه فاضلاب افزايش داده است. درجه تصفيه به قوانين زيست محيطی كشوري و منطقه اي بستگي دارد.

در حالي كه عمده كارخانجات بزرگ لبني داراي تصفيه خانه هاي اختصاصي بوده و يا در صورت امكان فاضلاب خود را به درون فاضلابرو شهري دفع مي نمايند، مواردي از دفع فاضلاب به دريا و يا آبياري مزارع مشاهده مي شود. در مقابل، بيش تر كارخانجات كوچك لبني فاضلاب خود را با استفاده از روش آبياري مراتع و پخش در سطح زمين تصفيه مي نمايند. بنابراين پتانسيل آلودگي آب هاي سطحي و زيرزميني از اين طريق وجود دارد.

عمده آب مصرفي در كارخانجات لبني براي فرايندهايي از قبيل تميز كردن و شستشوي كف، بطري ها، جعبه ها، وسايل نقليه، تجهيزات و مخازن كارخانه و هم چنين درون تانكرهاي حمل و ذخيره سازي شير به كار مي رود.

شستشوي مخازن خط توليد در سه مرحله انجام مي شود. اين مراحل عبارتند از :

آبكشي مقدماتي براي حذف مواد خام يا محصولات خارج شده از تجهيزات

شستشوي سطوح تجهيزات تميز شده در مرحله اول با استفاده از آب داغ حاوي مواد قليايي

در نهايت شستشوي سرد پاياني براي آبكشي و حذف باقيمانده مواد قليايي سوزش آور